7.2

Spektakl został zainspirowany opisem piekła z poematu Dantego Alighieri Boska Komedia. 
 7.2 podejmuje próbę uchwycenia niuansów ludzkiej psychiki, jej siły i słabości zarazem. Bohaterami przedstawienia są ludzie, w których działania wpisane są grzechy główne. Każda postać musi skonfrontować się z podłym światem, każda poszukuje odpowiedzi, próbuje stawiać tezy, ale często w obliczu wyboru jest zupełnie bezbronna. Bohater zmuszony jest też skonfrontować się ze sobą samym, ponieważ dopóki nie rozgryzie własnej tajemnicy-cierpi i tworzy wokół siebie swoje własne piekła. Spektakl pokazuje kruchość zawiązujących się relacji w kontekście przesytu postaw dozwolonych, codzienność splecioną z rytualnym dokonywaniem decyzji, a także stawia ważne pytania natury osobistej i duchowej współczesnego człowieka: Jaka powinna być postawa jednostki w obliczu konwenansu i nadmiaru oczekiwań, które generuje społeczeństwo? Czy z biegiem czasu grzechy główne uległy trywializacji wpisując się w życie codzienne na takim poziomie, że mogą być niezauważane? Co się dzieje z ludzką moralnością w obliczu rzeczywistości jaką nam podaje życie? Czy trafne jest stwierdzenie, że ludzie często robią nie to co trzeba, aby osiągnąć swój cel? Jak wygląda moralność mężczyzny, a jak kobiety i gdzie przebiega granica zmieniająca ludzki system wartości? Każdy wie czym jest dobro, ale czy każdy potrafi być dobry? Co sprawia, ze postać żyjąca ideałami stwierdza, że nie należy do nikogo innego tylko do samego siebie?