PAN ZARAZ

Pan Zaraz to teatr ruchu, słowa, światła i metafizycznej atmosfery. To przedstawienie proponujące widzowi pobyt we wzajemnie oświecającym się świecie zmysłów; prowokuje ono do patrzenia, słuchania, dotyku, przeżywania i zintensyfikowanego rozumienia. Punktem wyjścia do namysłu nad spektaklem jest postać Kalibana – antybohatera sztuki W. Szekspira pt. Burza.

Autor spektaklu (Patryk Dariusz Gacki / „Dzikistyl Company” ) wchodzi w dialog zarówno z dramatem, jak i innymi tekstami kultury, by dokonać szczególnego rodzaju charakterystyki współczesnego "kalibaństwa".

Patryk Gacki przez pryzmat Kalibana  przygląda się różnym obszarom rzeczywistości i  dostrzega życiowo dotkliwy „mętlik aksjologiczny” współczesnego człowieka. Odrzucenie wartości, prokrastynacja, problem z odnalezieniem własnej  ścieżki życia,  lenistwo intelektualne, które przechodzą we współczesną egzystencjalną martwotę, kończącą się życiowym odrealnieniem i narastającą ludzką alienacją. W atmosferze pogłębiającego wyobcowania trudno korzystać z wolności; pojęcia tracą znaczenie, a główne zasady bycia w świecie określają: „wola egzystencji minimum”, nihilizm, hedonizm, konsumpcjonizm. Powolnej rezygnacji z pełnej wolności istnienia po kolei zaczynają ulegać główni aktorzy życia społecznego. Kiedy człowiek nie może znaleźć głębokiego sensu życia, zaczyna się rozpraszać i zasłaniać własną pustkę przyjemnościami. Coraz bardziej wyrafinowanymi, coraz bardziej szalonymi, aż do ostatecznego przekroczenia siebie i zaprzeczenia swojej ludzkiej istocie. Kaliban u Szekspira jest hedonistą, Kaliban współczesny może być „outsiderem”, ale nie ma w sobie wystarczającej siły, by wyjść z wsobności i stać się „wielkim” w rozumieniu Colina Wilsona, autora Outsidera. Powodów jest wiele. Kaliban, którego Patryk Gacki prezentuje na scenie, cechuje się dużym wycofaniem, to taka postać, która mówi nie dla siebie i nie dla świata.

Współczesny Kaliban nie chce być lepszą wersją siebie. Uważa, że ta aktualna wersja jest najlepsza, a dzieje się to za sprawą przyjmowanej przez niego wizji życia zdominowanej resentymentem i przesiąkniętej w konsekwencji ludzką ignorancją.

Zrealizowano ze środków miasta Gdańska w ramach Stypendium Kulturalnego.